Son Özleyişimsin.

seni ben
düşündükçe özlüyordum ya
şimdi
yine seni düşünüyorum.

karanlık bir şehrin
uykudaki sessizliğini dinlerken
sessizce
aklıma düştün yine bu gece
dün geceki hatıralarım
canlandı gözümde.

nedense,
özlemlerim isyan etti birden
düşüncelerime
gece hırçınlaştı sessizliğe
huzursuz oldu sokaklar
daha bir karanlık oldu gece.
sessizliğe inat
karanlığa bir feryat
ıstıraplarımın içindeki ben
öyle bir bağırıyorum ki,
tanıyamıyorum sesimi.

oysa,
özlemlerim
düşüncelerim
ben dün gece böyle değildim.

mazimiz bir girdap
farkettirmeden içine çekiyor beni
oysa yaşamam gereken
şu an.
girdabından
kurtarmalıyım artık kendimi.

o anda
gece de
öyle bir yağmur ki..

yağmur sonrası
toprak kokusuydu soluduğum
ağaç diplerinden bir nefes.
bir de,
düşüncelerimdeki özlemlerimden
ayrılığın sızısıydı duyduğum
yüreğimdeki son ses.
gözümden akan iki damla ise
son gözyaşlarım.

dün gece,
son gecemdeydin sen
artık seni özlemiyorum.

sabahın serinliğinde
güneşin ilk ışıklarına gülümseyen
ilk papatya...
yaprakları,
ayak altı ezilmelerine
fal bakacak ellere uzakta.
işte ben buradayım
papatyanın hemen yanı başında.