Son Satır

Son satırımı yazıyorum üzülmeyin gittiğime
Değerim olmadı hayatımın en deminde
Düşündüm dünyaya niye geldiğime
Üzülmeyin son satırımı yazıyorum
Üzülmeyin ben gidiyorum

Anama ağladım kendime ettim
Özlem diye bir yare ağıtlar yaktım
Dosttan ayrıldım dostluğu yaktım
Üzülmeyin son satırımı yazıyorum
Üzülmeyin ben gidiyorum

İki sokak arası ömür törpüsü
Kimi ağıt yaktı kimi kurdunu döktü
Gurbet belası ne akraba ne arkadaş bıraktı
Üzülmeyin son satırımı yazıyorum
Üzülmeyin ben gidiyorum

Anlatacak birini bulamadım saklı kalmış duyguları
Kaleme sarıldım derdim saydım
Kurana sarıldım mevlaya bulandım
Üzülmeyin yazıyorum son satırım
Üzülmeyin ben gidiyorum

Sızlanmayın yeri yok artık zaman değil
Dedikodu ayyuka çıktı ............. değil
Pislikler kustu içini normal değil
Oh ohlar dağlar aştı ......... değil

Üzülmeyin Karaoğlan çalar sazın gezer durur
Kendi yağında kendince kavrulur
Üzülmeyin bir sevdadır onu yad ellere savurur
Gideceği yer cehennemdir
Ateşinde ebediyen kavrulur

Gidiyorum kara donlu senle artık meçhule
Ne sevgili bıraktın ne seven geriye
Topraktan geldik biliyorum gideceğiz ahrete
Üzülmeyin yazıyorum son satırım
Anamı alıyorum sol yanıma bir de sevgiliyi
Üzülmeyin bu son satırım
Üzülmeyin ben gidiyorum