Son Şiir

Bu son şiir sana yazıldı
geceyi giyen kadın !
giz bahçelerinden bir tutam
döküldün akşama
gece , aşkın gömleğidir alevden
kordon ateş alır sana bu yangın


yüzün ve tenin için iki kez bölünüyor ay
dokunsam ellerim yitiyor senden kentlere
saçına gümüşi bir tarak deniz
ağına gözlerimden can düşüyor


boynunu uzatma körfeze kadın
uzaklaşırken sıcak bakışın
gözlerindeki yetim üşüyor
uzar sonsuz bir hasret yalnızlığınla
en yükseğinden atlarım kayalıkların
güneşten gelen şair sana düşüyor



Bulut yamalı denizin ışıklarında şarap
yanaklarında erguvan durur
bir kadeh daha içme kadın
bu saçları ak adam kıştan geliyor
gözlerinle geçecek yıldız köprülerini
dolaşır bulutların doyduğu yerde
ellerimde bir avuç mehtap


bir akşam kahvesinin telvesinde gölgen kalır
falda sen görünürsün üç vakte kadar
düşerim yollara taş diken çamur
bakışım burkulur sevdanın nabzı kan
sonrası aşk işte
yıkık harap bir şair adam ...


Beni anlatma kadın duyamam kendimi
bakışlarımı anlatma
gözlerine ne zaman ki değse
ahmak bir ağlamanın uçurumundayım
yüzüm düşüyor
yüreğinin darağacına beni çağırma ne olur
kabarık şiirler öldüren sabıka kaydım
söz kırık içinde uyak tutmuyor sensiz
bakışlarınla kurşunla haydi...
mendil bağlama uzaklardan
şöyle sol yanımın en derinine vur

şairin son sesi aşk içindir aşk
ölümü yürek şakağından olur