Son Sonbahar

Hatırlıyor musun son, sonbaharı
Süt dişini döken çocuklar misaliydi
Gedik yapraklı sitemkar ağaçlar
Yanaşık düzende kuşlar vardı dallarında
Solgun yeşili,hakisine karışmış

hırpane...

Ürkekti kalbi bu ay heyecanlıydı biraz da
Değişikti yani bu mevsim biraz
Hiç acelesi yoktu düşen yaprağın mesela
Rüzgarın ritminde savruluyordu

aheste...

Aldırmıyordu artık fotosenteze
Daha bir kırılgandı sanki düşerken avuçlardan
Henüz yazılmamış mısralar taşıyordu ayasındaki damarlar
Müsaade ister gibiydi hayattan,

usulca...

Acısam mı özlesem mi kızsam mı...
Notlar ...
Notlar vardı her birinin üzerinde
Düne özel,
Güne özel notlar..
Okusam mı,okumasam mı,bakamı kalsam...

Öylece...

Her birinin düşüş hikayesi başka başkaydı
Kimininki poyrazdı, kimi de günbatısı
Bazısı bir kuşun kanat çırpışında buldu hikayesini
Bazısıda öylesine salıverdi kendini boşluğa
Yoktu bi sebebi..
Hani kalsa kalırdı aslında

Kalmadı..!

Değişik ti bu mevsim..acımasızdı biraz da
Amaçsız bıraktı kendini alize ritmine
Aldırmadan düşüyordu yer çekimine
Biraz sağa sola salındı az yukarı ,sonra...
Sonrasını bilmediği bir boyuta...

Doğaya...

Hakkaten ne acımasızdı bu mevsim doğa
Mevsimlik heveslerine meze yapıyordu hayalleri
Kış postunu giymiş bir gelinciğe feda ediyordu
Yeşili ,hakiyi, eflatunu..

Dönence....