Sonra
Ne yitik bir şehirdim ne keşfedilmemiş bir ada...
Gözlerinin içine baka baka sen oldum İstanbul...
Gör beni diye...
Ne söylenmemiş bir sözdüm ne de kimsenin duymadığı bir çığlık...
Kulağına fısıldadım sevdayı ,duy beni diye...
Ne bulunmaz hint kumaşıydım ne de okyanusta bir inci..,
Yar oldum göğsüne düştüm bul beni diye..
Ne bir sırdım kimsenin bilmediği, ne de sual bulunmaz türden..
Aşk oldum indim diline bil beni diye..
Ne ben oldum kendime çekilip ne de bir başkası..
Sen oldum tenimi giyinip,sev beni diye..
Ne bir yoldu m gidilecek ne de bir yar durulacak...
Ben kal ' oldum,al beni diye..
.... durdum sonra, sustum sonra,
ben hiç birşey oldum sen soyununca..
👍👍👍yüreğinize sağlık..bu güzel paylaşım için teşekkürler..👑
Asırlar boyu nice şiire konu
nice şaire ilham olmuştur istanbul
anlaşılan bu akşamda size ilham olmuş
kutlarım Emel hanım ilhamınız bol olsun sevgiler.
teşekkurlerr
..istanbul'suz hiç olmak..ruhla bağlanmanın anlaşılır dizeleriydi, tamamlanması duygunun sonrası olmayan,hep varlığında var olmak istanbul'un,özdeşlik ve de herşey..teşekkürler emel hanım..tebrikler...