Sonsuza Dek

bir hikaye
aşkla giriş yapıldı
güneşin soldurduğu aşkın benzi
sağanaklarla
yıldırımlarla
kökü topraktan söken ağaçlara imza atan hırçın dalgalara
hedef oldu tahtasında
// mum eridi//
// ateşte nafile kaldı//
iki gönül
kendiyle kıydı nikahını
seyreyledi alemi
çıkmaz sokaklarda yüzdüğünü
ne kendi anladı
ne de anlatabildi diğerine

vazgeçildi
emeğinden
sevgisinin yüceliğinden
kıyamete değin sürecek diye
dağladı yüreğini yalnızlığıyla

öyle uzaktı ki yolları
kalpler kapalı
geçitsizdi köprüleri
güller, dikenlerinden görünmez olmuştu gözlere
ve mahkumdu kalpler ifadesizliğe

yol verilmiş yalnızlık
kendisine ulaşacağı limanlar aradı
genel/geçer hazlarla
sınadı yüreğini
akmak istediysede
akıntı geçit vermedi yaban ellere
//her yaban gülü//
//dikenlerle kanattı yüreği//
mazinin tek avuntu olduğu
sancılı kutuplara yol alındı
yollar ki dönüşü olmadığı bilindiğinden
kanattıda kanattı biçareliği

ne akıl yol verdi kayıtsızlığa
nede rafa kaldırdı duyguları
ya kesecek
yada
bekleyecekti
beklemekki belki
çok geç olana dek

susamış birbirine
bir diğerine değil oluşumlarda
yollar kesiştide
toprağa karıştı özler
//yalnızlıkla//
// kıymeti bilindi birleşmenin//
dil yanılmışlığıyla
güzellik ağır ağır yudumlanacaktı artık
ibret çizelgesi kendini yargılarken
anlaşılacaktı kıymet
kaybetmenin yangısıyla
kavuşacaklardı sonsuza dek