Sonsuza Kadar Sen

Bu alev tarlası senin kıvılcımıınla başladı yanmaya
dört bir yanı sularla kaplı olsada yandı yandı yandı
közleri hala kızıl kararmadı hala tükenmedi yanması
dağlarcasına gözlerimi kör bakışların resimleri kaldı

Sarılıpta ayrılıklar yaşandı uzaklaşan ellerin arasında
kayıp giden sevgiye seslenişler kaldı dur gitme
gözlerim güneşini dahadabir kaybetti sen gittikçe
kalmadı fırtınalarda o seni bana getiren hava

İki dağın arasında sıkışmış akarsu gibiyim
ufacık bir çatlak aramakta karışmak için sularına
kavuşmak olacaksa bu arayış hücrelerine
milyon parçaya bölerek yüreğimi sana sunacağım

Buğulu camlara yazmaya başladım tek tek
yağan yağmurun kaç damla vurduğunu
ve her damlada gözlerimi kaybederdim
gecenin sessizliği çöktüyse hele lambalara

Hep bir gölge arar gibi sevişirdi kalbim
geleceğinin sessizliğine dokunurdum
yastığıma dayardım başımı bir sağa bir sola
bir tek ben anlardım düşündüklerimi

Sabrım kalmadı artık bu gecelerin bitmezliğine