Sonsuzluğun Kızı

Güzelden gelen
Mitanni soyu
Çöl fırtınası
Soğuktu ...
Elleri ölüm kokardı
Elmacık kemiklerine sığacak kadar sevgi
Kara gözleri kadar merhametli
Dünyayı çöktürürdü dizlerine
Kısık ve isterik bir kaç kelimeyle
Firavun karısı
Tanrıçalara rakibe
Nefertiti



Sonsuzluğun kızıydı o
Kızıl bir öfke otururdu gözbebeğinde
Mezopotamya'nın orta yerinde
Gülüşlerini satarken ölümsüzlüğe
Tapınaklar yaptırdı Akheneton bu güzelliğe
Tanrı olacaklardı
Hükmedeceklerdi Nil'e , yere ve göğe .



Ölüm hüküm dinlemez
Yalnızlık yazgınsa Nefertiti
Ne sefil sondur veba
Girdi de saray kapılarından
Aldırmadı muhafızlarına
Ne boyun eğdi ihtişamına
Ne bağışladı beş kızını
Aldı Akheneton'u da koynuna .

Esirlerinin teninde söndürdü yangınını ...
Nefertiti söndü
Onlar yandı
Teninde bir kez soluklanmak
Ölümün ikinci adıydı
Sonsuzluğun kızı
Güzelden gelen
Çok canlar yaktı
Nil koca bir mezarlıktı ...


Ya sen sonsuzluğun kızı
Sonun neydi
Kimdi ?
Hangi tapınak
Hangi buyruk koruyabildi
Kleopatra'dan güzel yüzünü
Sonsuzluğa yazıldın şüphesiz
Büyük ihtirasınla
Ve bildin sen de sonun kapıyı çaldığında
Esirlerinki kadar
Senin de bedenin faniydi
Güzelden gelen Nefertiti ...