Sonu Görünmeyen Tünel /müebbet Hapsin Kısa Çöpü

O kadar şey var ki söylenmesi gereken
Aşka dair, geçmişe dair...
Bunca zamandan sonra da aslında neye yarar ki?
Fedakârlık kolay mı sanırsın
Suçsuz bir insanın müebbet hapsini!
Şikâyetsizce birinin suçunu kabullenmek gibi!
Sırf birinin suçunu üstlenmek gibi
Sevmek gibi!

Sevmek...
Başkaları için yaşamak değil mi? sevmek
Değil mi ki her şeyi paylaşmak
Umudu mutluğu pembe düşleri...
Dar zaman sevinçlerini gülüşlerini

Benim madalyonumun diğer yüzü boş
....Silik
.........Silinmiş...
.................Silmişim!....

Ya gök kararıp görünmüyorsa ufuk
Ya hiç dinmiyorsa fırtına
Ya kahırlara yelken açmışsa gözyaşları
Devamlı umutsuzlukları suluyorsa!

İşte ben bunları paylaşmadım seninle
Sevmişim dedim sustum.
Kabullendim..
Çünkü: sonu görünmeyen tünelden
En kolay çıkış yolu geri dönmektir!
İki kişiyle gitmek değil!...

Sevmiştim..,
Belki de çok fazla
Kumar oynayamazdım
Bilerek ve isteyerek
Aşkta kısa çöpü gönüllü çektim!...

Hesapsızca...
İsnatsızca...
İspatsızca...
Suçluyum...
Müebbet hapisim!...

Vicdanım da çok müsterih!...




/....Eğer birinin seni ne kadar çok sevdiğini veya değer verdiğini
Öğrenmek istiyorsan; iyi günlerde seninle paylaştıklarına değil!
Zor günlerinde ve zor zamanlarında ?senin için kendinden neler
feda edebildiğine' bakmalısın!...
Ve bence : ?ağlarken teselli edenden çok ; senin yerine ağlayabilen'
birini erdemli saymalısın.../