Söyle

şimdi dans ediyorum yorgun ruhumla

ince ince şarkıların baladı çözülür

geceden sabaha

buruk dil

kırk küsur yıl

benimle kucaklaşan acı

niçin kan gövdemi götürüyor anne

sen bağrına bastıkça

paslı sesim uludukça uluyor

boğazım düğüm düğüm

analık kutsal

anne bunu da söyle

döllenen dişiler niçin usanç içine itilir

oysa anı yaşadım

oğul fidandı

yanında yandım

toprağın altına bıraktın

şakağından vurularak

döndün kalanlarına

gülümsedi ay yüzün

yine korkunç yazgını benden ötelerde tuttun

yine yapayalnız ''aman'' dedin

göğsünde kurudu gonca

kimselere ses etmedim

ruhumu kırbaçlayan türküme ''aman'' dedim

ama yaşarken bu kılıksız ölüm niye

doğdun biliyorum kan çekildi coşan kanından

git gide sustun

sen oluyor

yok

olamıyorum anne

git gide

ömür denilen

bu

... mu

sabahtan akşama alaca karanlık çökse de

''gün batımı çiz '' derdin umutlu gözlerinle

düşlerimin kendinden düşeceğini bile bile

buğdayları avuçlarımda terlettiğim de oldu

içim yoksun pamuk hafifliğinde

denizin hışırtısı oturunca sessizliğime

şikayetsiz ağrılar başkaldıran

yürüyüşümde şehri ikiye bölen sular gibiyim

dokun derinime

san ki dün ve bugün ağız birliği etmişler

dokunsan

sen

ben

bütün anneler

ah anne

ciğerime yaralar açan sular aktıkça akar

acayip hayat biraz bize uysa ya

hareminde yaşamak

öyle bir yaşamak

hani tarumar olmazdı koştuğumuz bahçeler

hani gözyaşlarımız yağmur gibi yağardı

hayat yol verirdi bebelerin adım sonralarına

hani

hani ne oldu

ekilen biçilen tohumlara haram mı değdi

hani

hani

söylesene anne

neyin nesi onmaz çilelerle ölesiye kabul ettiklerimiz

nasıl bir cömertlik

yaşamadan yaşamak...