Söylenmemiş Söz Kalmasın Diye

dilimde kekremsi kelimelerle
nicedir şiir yazmadım sana
bağışla beni



zamanla atılırmış ağrıyan ne varsa
acıyı ağırlığınca taşıyan duygular bile zamanla


bulanık bir denizdin
kıvranarak akan gözyaşlarım
billur ırmaktı aşk yolunda
döküldüm sana durulmadın
Afrikalı çocukların siyah gözlerinden utandım
onlar ekmeğe muhtaçtı ben sana
şimdi kapkara bir kıtaya dökülüyorum
ırmaklar da yön değiştirirmiş sevgilim
sen hâlâ bulanık bir denizsin


ayakta kalmayı
depremlerle yıkılıp kendini onaran
şehirlerden öğrendim
içimde sana dair kırılan ne varsa
boyadım süsledim
içim dışım ışıltılı bir vitrin
seni sevdiğime benden pişman dostları
tek tek sevindirdim
bilsen bu halimi ne çok sevdiler sevgilim


(söylenmemiş söz kalmasın diye)


kahır bahçelerinde güller geç açar sevgilim
sen çiçekleri erken açan baharları seçtin
bu yüzden dört mevsimi aynı olan
bir coğrafyada hasret çekersin


dağlarının eteklerinde
koruğu ekşi bağları olan
memleket olmak isterdim
belki o zaman beni de severdin


zamanla unutulurmuş yaşanan ne varsa
ayrılığı ağırlığınca çeken keder bile zamanla