Söz Bittiği Yerde İnsanlık Ölür
SÖZ BİTTİĞİ YERDE, İNSANLIK ÖLÜR
Her nefes sayılı, biter bu ömür
Söz bittiği yerde, insanlık ölür
Göz görmek istemez, neleri görür
Söz bittiği yerde, insanlık ölür
Dünya günden güne, kötüye gider
Ahlâk bozulunca, dürüstlük biter
Kaybolur ortadan, insâni değer
Söz bittiği yerde, insanlık ölür
Para gözlü doktor canından eder
Sahte ise hoca, din elden gider
Bencildir insana hiç vermez değer
Söz bittiği yerde, insanlık ölür
İnsanlık bozuldu diyerek söyler
Herkes de her zaman, hep kabul eder
Benim suçum hiç yok, o suçludur der
Söz bittiği yerde, insanlık ölür
Nasıl biri diye bilmek istersen
Tanırsın kolayca bir makam versen
El pençe divanda durup eğilsen
Söz bittiği yerde, insanlık ölür
Hayvanlar konuşsa aralarında
Otla, yem konudur nazarlarında
Farkı olmaz bu tür insanlarında
Söz bittiği yerde, insanlık ölür
Dürüst olan insan aslâ kirlenmez
Menfaate böyle değer verilmez
İnsanlık ölmüşse rahmet dilenmez
Söz bittiği yerde, insanlık ölür
Kaldı mı insanlık hiç elimizde
Kalsa da sadece şu dilimizde
O bile kalmadı yok kimimizde
Söz bittiği yerde, insanlık ölür
Nihayet insanlık öldü demişler
Tüm gazetelerde ilan vermişler
İnsanlık bitenler çok sevinmişler
Söz bittiği yerde, insanlık ölür
Hep birlikte sahip çıkmamız gerek
Atmış zaten bize silleyi felek
Belâ gelip buldu bizi ne desek
Söz bittiği yerde, insanlık ölür
Şükrü Atay
19 Eylül 2020 - KOCAELİ
Anlam dolu ve anlatımı mükemmel bir şiir okudum, edip kalemi ve elit yüreği candan kutlarım, en içten selam ve saygılarla.
Bu şiir bir yakınımın özel hastanelerde yaşadığı insan sağlığından önce maddiyata öncelik veren yaşanan gerçek olaylar nedeniyle yazılmıştır.
OĞUZ ATAY – TEHLİKELİ OYUNLAR kitabından alınan bölüm bu konuyla ilgili çok güzel bir pasaj olduğu için ekledim.
NİHAYET İNSANLIK ÖLDÜ!
Nihayet insanlık öldü. Haber aldığımıza göre,uzun zamandır amansız bir hastalıkla pençeleşen insanlık, dün hayata gözlerini yummuştur. Bazı arkadaşlarımız önce bu habere inanmak istememişler ve uzun süre,’yahu insanlık öldü mü?’ diye mırıldanmaktan kendilerini alamamışlardır. Bu nedenle gazetelerinde,’insanlık öldü mü?’ ya da ‘insanlık ölür mü?’ biçiminde büyük başlıklar yayımlamakta yetinmişlerdir. Fakat acı haber kısa zamanda yayılmış ve gazetelere telefonlar,telgraflar yağmıştır; herkes, insanlığın son durumunu öğrenmek istemiştir. Bazıları bu haberi bir kelime oyunu sanmışlarsa da, yapılan araştırmalar bu acı gerçeğin doğru olduğunu göstermiştir. Evet, insanlık artık aramızda yok. ( söz konusu kitaptan alıntıdır. )