Söz / Şiir Bende Biter

Üç kişilik hikayem
Üç masal
Üç gerçek
Vardan yoğa devşirme
Üç bilinenli denklem
Çözümsüz ...

Söz feleğin:
'İçim acıyor! İçim' dedi
Çarkın ustası;
Kavimler göçenden beri
Tep o yan,tep bu yan
Dolandım.
Gün oldum güne dayandım,
Aslı olmaz pahası sorulmaz
Aşklar aldım,
-hepi topu bir öpüş-
Meşke sattım.
Nemrutun sofrasına/ tahtına
Tok oturdum, aç kalktım.
Tanrıların sineğini
Sarhoşlara meze yaptım.
Lokman yansın bahtına
Ölümsüzlüğün sırrını
-sirenlerin aşkına-
Yem attım balıklara

Zer
Düş
Ten ateş
/ten ferine
Yana , yana
Yuğundum, arındım,
Ar, kor oldum ara dayandım.
Keskindim kılıçtan
Geçemediler
Köreldim.
Çeliktendim,
Eğemediler
Kırıldım.
Tunç/
Tandı yüreğim,
Eritemediler
Kanattım.
Helen'i aşk pazarında
Sattım kölelere haraç mezat ,
Aşil'in
Topuğunda beton harçtım,
Oka sırrımı açtım.
Rahim-kordon ipliğiyle
Koşarken ölüm yaşama
Mert ce/sur sesine
Mahşerden kaçtım
Akşam düşleriyle uyandım.

Ayyaştım
Med-cezir itliğiyle
Aya sırnaştım.
Hayyam kırık testiden
Suyu içen çocukken
Üzüm suyunu ben tattım
Hurilerle ben yattım
Züleyha'ya kalmadı Süleyman
Öğüttüm nice ömrü
Aşk tuzaklı
Çarkımda.
Genç değil kocadım,
Cahiller caka satar,
Aklım verdim Sokrates'e
Ciğerim Spartaküs'e yadigar,
Düşmesin yere diye
Bedenine
Çar mıh çaktım,
Tanrılar ona ağlar.

Dinle ey şair
Her uyandığım günde
Yeni bir söz ekledim
Her noktası ölüm/cül dizelere.


/Şiar kod adım
Mesken siz
Meslek çark ustasıyım
Yaş kadim/


Söz şairin:
Yaklaş nefesime
Duy yaşamın hilesini;
'Derin kanıyor!derin' dedi
Şiirin ustası.
Her şeyden birden bire,
Birden hiçliğe,
Hiçlikte 'ben' vardım!
Can çektim çala kalem
Dizelerin düzenine
Tektim,
Vuruştum ;
Ölsem? adam,
Yakalansam ? hain,
Kaçsam? Kor.
Ektim, doğum ... ölüm ortası
Ulandım
Şair/leştim
Her gün yeniden,
Her şeye rağmen,
Herkesin anladığı dilde
Anadan üryan,
Kendimi kustum,
Kendime küstüm
Kendime kastım.




Yalnızlığı nasıl adımlar
İnsan kendi boyunca,
Hasret koyunca.
Her şeyde şiir var ,
Koş aşık koş,
Yana, yakıla,yıkıla
-feleğin çarkına-
Hayat yorana dek,
Kalbin durana dek,
Sen yaz,
Sen çal, söyle;
Son sigara biziz
Kendi nefesimizde
Çek derin, derin
Yok başka içerin...
Zulamda şiir saklı
Kaleme yasaklı,
Kon-göç gezgin,
İmge de bezgin,
Bir karış havada aklı
Kuş bakışlı düş kanatlı
Renklerden umut
Tarihten dem tutarım
Şiir yaşar, şiir bakarım
Aşk uğruna feleğe çatarım

Dinle! ey insan
Her uyandığım gün
Eski bir söz eklerim
Son noktasız ölüm/süz dizelere.


/Şair sıfatım ,
Meslek siz,
Mesken dizelerde intihar,
Yaş kayda değmez,
Başkaldırdım, eğilmez.../



Söz insanın:
Dinle! ne der
Emeğin ustası;
Ciğer körük,
Örsümde maden terler,
Toprak secdesinde.
El nasır,
Göz nur,
Kan irin
Kıblesiyim ekmeğin;
Ham dizeler döker kalıba
Ustaları şiirin,
Dönerken başımda çarkı feleğin
Ben şiiri neyleyim?

Son söz: Dinle ey şair,
Dinle ey çarkı bozuk devran;
Anlamam kafiyeden, ahkamdan .
Her uyandığım gün
Rast gele bir söz eklerim
Son noktam ölüm/dür dizelere,
Varlığım yaşamdır sizlere.
Ben yoksam
Ne çarkınızın dönmesi ,
Ne kaleminizin imgesi
Pul etmez, kar etmez.
Önce insan diyemiyorsan
Var git felek dönmesin çarkın,
Beni yazmıyorsan
Var git şair yalandan yok farkın...

Arzuhalim
Felek yazar şair bozar
Bana nesi
Var mıdır bir dizelik faydanız
Çocukların ağlayan gözüne
Alnımın terine
Devrik tümceden beter
Zamansız ölümüme?
Yeter!

/İnsan adım
Meslek ekmek
Mesken çarkı felek
Yaş muhtemel
Söz , şiir bende biter .../