Spenta Mainyu Angra Mainyu

Doğmak Ölmeği kabul etmektir Sevmek ayrılık ateşine düşmeğe gebe. Bunca zaman yiten her an Yıkılan tapınağımın sütunları altında Kalan Düşünerek geçen her an, Başkalarının hayatlarının resmine Baktığımız zamanda kaybettik. Biz hep aynı izlereme bastık. Yol çıkmazlara giderken Dönmek ne sağa ne sola Bize ardı ya. At gözlükleriyle baktıkça Tüm enerjimiz bitti Karanlık ektik etrafa Işıkları yuttu ahlarımız.

Dalga vururya sahile Üç beş saniye Hep sürmez bu vuruş hayatın Her yokuşun ardı iniş Her kıran dalga Çeker kendini Hayat iki dalga arasındaki vakit. Hangisini görürsen hep Sanırsın sade bir gel yada git.

kutlarım,İlker .. güzeldi .. evet, bence de bırak merak eden kendi araştırsın.. güzeli bu, belki araştırmanın tadını alır bir iki kişi ..

Çok farklı bir şiir okuttun Senaryo da güzel. ....... Bir su çağladı dağların kasıklarından kızıl ağaçlar boynunu eğdiler önce maviliğini aldılar dünyanın dilsiz çocuk ölmüştü ..... Çocuk zaten dilsizdi Çocuk zaten dil dilsizdi...

Tebrikler İlker Bey

Ki o büyük eleştirmenler ! Bu şiirle sınasınlar bildiklerini , Veya ben gibi Arayıp bulsunlar ne demek istediğini..........

Ki dostun bakışındaki Nakışı çözmeye kabilse yürekleri , Elbet anlayacaklardır Başlıktan finale !!!!!!!!! Her kelimeyi................

iyi ve kötü ruhları yine çatıştırmışsınız şiirde.

ilginç bir anlatım olmuş . tebrikler ve saygılarla...