Su Lekesi

keyifle okudum..

tebrikler. sevgiler.

Şiiri ve şairin duruşunu bir şiirde neşredebilmek elbette mümkün değil.

"Bir şehirde dövdüler anlamadım" "Orada sende olmadığım iftira" Dizeleri bir şehir, belki sokak bahsedilen yer iftiranın gözdağı izdüşümü. Şantaj saklı bu demelerde.

Baktığımız zaman fiiller hep Görünen Geçmiş Zaman ekleriyle çekimli. Cumali Çorbacı şiirlerinde hep bu durum vardır zaten. Siz şiiri okursunuz ama o geçmişi şimdi yaşatabilir size dizeler.

"Bu kubbede baki......." diyesim var.

Şair geçmişi geleceği ve şimdiyi bermuda yapan adamdır. Bu denizin ayrıca kaptanıdır.

Mesela "Kırılmış aynaydım sokağına saçıldım" Açıklama değil de (ki zaten gerek yok güzellik aşikar) "sokak" derken bir gelenekçilik çarpıyor gözüme. Zira çok şair bağlı olduğu kadının sokağından etkilenmiştir. Sokak meselesi ince nüans.

Özlemin yankısıyla, kesik saçın sabırsızlığıyla ve her şiirde ortaya çıkan ay mevzusuyla tamamen bir üslup şiiriydi , çok beğendim.

Tebrikler Cumali Bey

Saygılarımca 😎

Cam, su ve malt

"Zil, şal ve zül" tarzı.

Bir başka Endülüsü dizelerin, yahut raksı. Lakin bu aliterasyon açığını ikinci dizedeki tunç durum kapatıyor.

Hürmetli mor ise mor renginden mütemadi kaderi simgeliyor. Zira kaderin gözyaşı mor olur. Ayrıca su lekesi adlı bir başlıktan da suyu morumsu hürmete seyahat ettirebiliriz. Ardı sıra zaten ben orada değildim deyişi ise bu felek çemberine teğet geçmeyen bu çembere kasnak olan dize.

"Sakat bir at olmak"

Şair Tanrı'yı kişileştiren kimse midir? desem bu dize üstüne.

Çünkü bu dize şairin kendini yaratması , yoğun renk kazanan bu benlik (freud)'un bahsettiği libido yani dışavurumun nesneyi aşıp iç çekilişe eskilerin deyimiyle inzivaya tekabül eder.

Şair hayatı yoğun mu yaşamaktadır? Herkesin yaşadığını bir başka yaşamak şaire has olsa gerek.

Beni öldürün, ama yaralarım "geçer be" ...

Ben bu acıyı çekmek istemiyorum ama çeksem de olur. Tamamiyle tecahül'ü arif'e koşan bir vaziyet. İşte bu nümayişe orduluk eden kurgu budur!

Şiir zihnin değil içgüdünün asarıdır. Zihin kalp ve ruh eksenlerinde eşgüdümün neticesidir şiir. Esrarını bu memelerden emen şiirin sütü de su lekesi gibi tertemiz olur.

Her şey bir yana şu dize:

"Yüzün çıkar hangi gözümü oysan"

Sanatın mahiyeti nedir sorusuna takriben 40 sayfalık bir prospektüs var. Adı "Sokrat'ın Savunması" yazarı ise Guardini. Yazdığı vakit ortalığı karıştıran bir yazar. Şöyle bahseder kendisi.

"Fotoğraf bir sanat değildir. Zira cismin , eşyanın ; mesela bir evin odasını gösterse evin dış cephesi yetim kalır. Evin dışını gösterse diğer evler dışta kalır. Ufku işaret etse berisi gözükmez. Fakat sanat dalında bir şair bir müzisyen bir ressam hedefini olmadık yerden vurmaktadır. Parça bütün ilişkisinde bu tekamüle ancak belirli sanatlarla ulaşılabilinir."

Şairin kaleminde Almanların "dichtung" kelimesinden mülhem olup yazdıkları şiirlerin kesifliğinde , bir kelimenin dahi oynatılamaması parçanın bütüne olan visalidir!

Farid Farjad'ın eserlerindeki müzik kıvrımları nasıl bahsettiği albümün yahut parçanın adına şayan bir nükte kazandırıyorsa, ressamın paletinde kainat öylesi yansır.

Sanat varlığı filozofmuşcasına çözüp bu hikmeti estetikle buluşturmanın genel adıdır.

Şiirin ve şairin ölümsüzlüğü belki kıyamete yatkın bir mevzuu olup şiirde ve şairde baki duran büyü tamamiyle soyutun somutu çeperlemesidir. Böyle düşündüm.

su gibi aziz ol şair,

işte şairlik kanda akar durur,

ne yazar ki insan;

kentin yalnızlıklarını

içinde ki aşkın yalnızlığını

birde katre katre hayatı

hep yazınız şair dostum

sevgiyle kalın...