Şubat Yanığı

Savaşın yüzüydü aşk rüyamız
Büyümezdi ölü çocuklar
Hangi günahın koynunda cehennem ellerim
Döktüğüm kurşunla vuruldum
Artık anlamı yok sevdanın
Sus bakışlı fecirde
Sensiz ferli olmanın









Aynalar karanlık çok boyutlu hüzün
Hiç bir duvar tutsak değil içimde
En son elimi kestim kalemle
Kan mürekkebi damlatır







İçtiğim sigaranın kederi
Hala beni severken mi öldürür





Seni sevmek zehirse eğer
Beni aşkla büyütür









Bir yıldız kaydı alnımdan
Son kez gecenin gözlerine bakarak
Vazgeçilmiş şiirler yitirilmiş öyküler
Özleminin zincirini asarak şubatın boynuna







Yazılacak...