Sufi

açılsa çeşmi siyah bakışlarında ben yeşil sevda
bahar koksa her y/anımız kıştan arınsak

ne zaman çözülecek sevdam gözlerinde
ilik ilik ayırtgaçlarıma
tutuşsam ateşinde bührüne bin defa yansam

ne zaman nefesim dolacak nefesine
yüreğimin ç/özelgesi olmalı yüreğine
bakışların metruk yıkılmışlığımı
ne zaman binalıyacak yeniden

gülüşlerini çatlamış dudaklarıma sar önce
ellerin bakışlarıma yeni yol çizse
sen olmalısın bu yitik ömürde sadece sen
rayiha düşlerime
aşkının gölgesi düşse

yedi karanfil çiçek açsın umutlarıma
yediye çıkarsak mevsimleri mesela
yaz-yaz sonbahar
sonbahar-sonbahar kış
kış-kış ilk bahar
sonrası yeniden ilk bahar
yaşasak yediveren gül mevsimlerde sevdamızı

dudağın hep yaz tatsa mesela
hep mayıs uyansak
hep temmuz terlesek

guvel bir ilk bahar yaşasak
yoksul ömrüme sıcaklığın karışsa

ney sesine kulak kabartan bir sufi
bir bedr-i alem üzre seni yaşasam
kurdelası yitik bir armağan

üfleğimde dem sema
sana giryan
sana üryan bu yürek
ışığa koşan bir pervane gibi senin sevdana koşan
post yatağım
gök yorganım olsa
sufi yüreğimde sana ırmak olsam çağlasam

-buselerim dergahında sufi öpülse, sen sultan-