Sürgün Yürek

yarım asrın anılarıyla
çatılır kaşlar buğulanan gözler üstüne
memleket türkülerine karışır sevda ezgileri
kâh yürük, kâh aheste ritmde yapılır gönül besteleri
geceler sevda senfonisine döner yıldızların altında



hangi anımı koparıp alsam dalından
buruk bir tat bırakır dimağımın ucunda
ve yine raflara kaldırılan sayfalar ardında suskun bir dil
alev cenderesinde kavrulan beden



gülün yaprağına düşen kırağı serinliğinde
şafak göz açınca maviliklere
hüzünlü tebessüm demlenir usumun mazisinde
terki diyar eyleyince ufkumu güneş
gözler ağır ağır yere düşer sabaha varan düşlerin gölgesinde



sitem babında tek söz çıkmaz sevdadan yanık dilden
yalnızlık karanlığında yapayalnız kalan ay'ın hüznü düşer suyun üstüne
baykuşlara kaldı martıların terkettiği ıslak sahiller
bir ben dolaşırım ayın şavkında ki kirli gecelerde
birde kan ağlayan sürgün yüreğim...