Sürttürgeç

Hani ikindi vakti bakarsın da
Akşam başını kaldırır
Mor dağlardan
Mavi derinliğin peşi sıra
Bir martıya yem gibi atarsın
Gölgesinden sıyırıp gövdeni
Su buruşuğu ellerini okşar yakamozlar
Üşümüş bir rüzgâr çıkarırsın karaya
Ay güneş gibi öper tenini

Önce
Derin bir iç çekiş
Sonra
Ah!

Sana özlemimi
Her gece geri gelmemi
Aşkın daveti şiire
Ben gönderir kalemle

Silinmeden
Ufkun bakır çizgisi
Birkaç gemi ve yıldız
Yüzün ıslağına

Saplı kargılar görürsün
Paslı
Zincirlemişler kendilerini mimiklere
Zamanı tutmuş da bırakamazlar
Yaslı

-İçin içine sığmaz zamanlar gelir gözlerine-
Düşünür bulursun kendini
- bunca durunun içinde ben niye çalkalanıyorum diye-

Başı karışık
Geçmişlerde

Fi uzaklığından denizkızları çağırsa
Bahane...
Çekilirsin sessizce dizelere

İsteklisindir fısıldanmalarına
Kulak kabartırsın
Deniz kabuğu seslerine
İnce bir kadife gibi dalgalar öper dudaklarındaki tuzu
Bakmışın deniz ağlıyor
Gözlerine

Aylardan kasım olur
Hissetmem senden beri
İçimin soğuğu...

Kimileri şaşkın seyreder
Tercüme istemez
Tanımadığı dilime
-Hadi! Yama yüreği
-Benden bir şeyler olduğunca
-deli mi ne?

Aymazsın...
Ayarı bozuk bir dürbün görüşüyle
Kulaçlarınla kucaklarsın her bakışı
-Hayat dersin bildiğin gibi düşün
Ama boş bakma sanma düşüm-

-Doğanın içinden içine düşünce-
Anlarsın sende...

Bir melodinin unutulmuş sözleriyle
Dağlara mı akşam çöktü, denize mi?
Bilmem!
Ama yaprakları tek tek yolar bu hazan
-Karanlıklar kuru dalların hüznünü dinler-

Hasret içimde söndüremeyeceğim
Umut olur
Ve yarına doğru
Yolu bilinmez

-Sonsuzluk-

Her gece iç çeker
Gün düşer penceren