Sus Beni Puslu Harflerinden

Ayaklarımdan çıkmaz yalnızlığım
Adının ilk harfinde ölümlüğüm
En korkuncunda boğ kara kabusların
Cezamı sen ver yargısız infazınla

Hangi güne günaydın dedin benimle
Hangi zamanda gözlerimden kalbime indin
Ne zaman okşadı sesin kulağımı seviyorum la
Bu kadar mı ağır gelir diline adım?

Şimdi konuş sendeki benle
Dile benden ne söyletmek istersen
Ama sen yine de sus beni puslu harflerinden!

Şimdi kucakla kendini kolların yettiğince
Bak sardığın yalnızlığa...

Öldür beni gidişine acıma vur gururuma
Nankörlüğe sen kala hoyratlığını giyin
Ama dokunma içimdeki senime
Beni çıkar kendinden salıver yine umutsuzluğuma
Zan altında değilsin suçlusu benim bu sevdanın
Sen mutluluğunu giyin yokluğumun gölgesinde
Yok say sen sevdiğimi
Yanılt beni vicdanının yokluğunda
Sigara bas yanan göğsüme
Yürü şimdi yangınımın en orta yerine
Küstür hala sana yazan kalemimi
Patla beni parçalanmışlığım uçsun gökyüzüne!

Nedenli kelimeleri unuttum çokluğundan
Keşkeler e yakışmıyor aşkım
Acabalar saatin akrebinde zehir
Zaman durdu sana beş kala...

Tenine değmedim
Fikrinden kovuluşumun zamanıdır bu
Kanama artık yaralarıma
Çalma artık yüreğimin zilini sevenlere dokununca gözlerim
Acıtma içime sakladığım senli duygularımı
Yüreğimde yanan ateşimi söndürme
Sinme sessizliğin sinsice sen oluşuna
Girme kanıma, kanama artık damarlarıma
Kalemimin dilinden sus artık seni!

29. 9. 2010.