Sus Payı Seviler

Sunu;

Parmaklarımın ucundan damlayan bahara rağmen
İşlemiyor ruhuma merhamet.
Kapadım kulaklarımı fısıldanan tüm telkinlere;
Ardından hiç konuşmadım.

Yüzümü akıttığım bulutların arasından
Susmaların alazına kandım...



( I )




İlk ne zamandı hatırlıyor musun? diye sorarsan

Seni özlemeye başladığım anda
Giydim, bildiğin suskunluklarımı...

Hazırım zannediyordum ruhuma bir boğum daha zehir akıtacak yalnızlıklara.
Değilmişim,

Anladım...

Bilir misin cefa mevsimlerinden kalmadır ellerimde ki çatlaklar
Ve yüzüme zamansız yerleşmeye başlayan çizgiler.
Kimsesizlik kadar acı bir özlemdir tanrının bana bağışladığı
Sus payı mahiyetinde haneme işlenen seviler.


( II )




/Üç beş kelimeyle geçiştirirken özlemi lügatlar;
Kıyamettir bende özleminin karşılığı/

Ki;
Sarılacak mutluluk kokulu bir anı bulamamaktır seni özlemek.

Uykusuz gecelerin
Vicdan azaplı sabahları kucaklamasıdır.

Yanarken susuzluktan;
Elini daldırdığın suya kanamamaktır...



( III )




Kendime bile anlatmaya utanırım
Kaldı ki sana anlatayım.

Özleminle ilk tanıştığımda,
Çırılçıplak kalmanın utancını yaşadım.

Annemin karnında ki kadar küçülüp
Yinede hiçbir mahremimi örtemediğim anda üşüdü bakışlarım.

Tutuk dilimde heceleyemediğim adınla döndüm yüzümü güneşe
Suskunluğunla bu kadar yıkanmışken varlığım,

ISINAMADIM...





Nisan'2009 Aydın...