Sus Sevgili

Bakışlarım küsüyor gözlerime sana bakmadığım an
Kaç salise sana bakmamaya cesaret edebilirim ki

Körebe oynarım karanlıklarla
Aşk karanlığa ve acıya banmaktır belki de umarsız
Keder katarı yük etmek hani
Y/an bakmak ölüme h/içlik derecesinde
Ya da ölümden korkmak kavuşamam korkusuyla
Seviyi öykünmek aşktan

Işıklar küser bana eğer seni gündüzleri görmezsem
Eğirir ömrümü bir falçata ucunda yaralarım bilesin
Ve bilesin en mazbut damgalar süsler yalnızlığımı
Bir ayıp sözde birikir hastalığım bilesin
Devası olmaz hekim baksa ne çare
Çaresizce yalınayak sana koşacağım bilesin

Adresim kaybolur bedenimin firkatinde dövünür durur
Dilime sevdandan dolu bir azık çölü susuz ve şuursuz
Kerdani bakışlarıma asılır öksüz söylemler
Medet umar bir piç cenin cesedinden ağlamarı
K/arına ekler satmadığı maldan hebersiz
Sis çöker Darende virane sargılarıma
Dem vurmaz artık
Bin pişman olsakta devalıklarımıza

Ört pas edilir cenazesi yitik bir mezarlığa gömülürken alınyazımızın
Reva görülür onca eza görüldükten sonra sanrılarımızın
Sızısı düşer bir başna kalmışlığımızın
Yok görülür yara bere içinda kalmış sevdamızın

Sus şimdi ey sevgili
Boşa söylemlerin yeri yok artık
Dilini bağla yüreğime ve avut yok olmuş gönlümü
Bedeni yitik bir şair müsvettesi say beni
Dök sözümü orta yere
İsteyen istediğini alsın
Nokta günahının vebalini dua olarak yollasın bana

Söndür ışıkları artık gönül şehrimin yasıdır bu gün
K/ara ilhaklara dönük tasasıdır bu gün
Sal en acımasız dertleri üzerime zararı yok
Son kez gözlerime mil anının vaktidir bu gün

Sus sevgili
İdrakim tükendi sözün faydası yok
Son selası verilirken ruhuma taziye sunaktır dost sillesi
Sus sevgili
Sen sevsende yeniden beni
Aşk bendim yakıldı söndürmenin faydası yok