Susacağim
Sabah günaydın diyorken;
Yırtarken gecenin zifiri karanlığını güneş.
Sustum ezanlar okunurken.
Sustum...
Katlettim içimdeki sevgini
Sen yatağında uyurken;
Yaktım resmini
Parçaladım hayallerini.
Sustum...
Unuttum seni.
Bir de lanet ettim kendime!
Şimdi bir zalimin ellerinde
Senden geriye kalanın külleri var!
Şimdi bir kadının ellerinde
Adını dahi yazamayan
Bir kalem var!
Gulnagme
güzel bir sesi vardı şiirin.
sevgiler.
Harika bir şiir şairem sizi kutluyorum
Serzeniş ayrılığa onsuzluğa uzanan satırlar yokluğuna kahreden sözcükler...güzeldi...sevgiler...
resmi parçalamak kolay ama ya sevgi varsa içinizde ata bilirmisinizud83euddd0 aca güzel bir anlatı kutlarım şair👍👍👍
Bir de lanet ettim kendime!
Şimdi bir zalimin ellerinde
Senden geriye kalanın külleri var!
Şimdi bir kadının ellerinde
Adını dahi yazamayan
Bir kalem var!
Evet... Bu şiir de karamsar. Zehir zemberek... 🙂 Elbette şiir duyguların izdüşümü... Yaşantıdan, izlekten ne kalırsa dizelere o dökülüyor...
Dediğinizi duyar gibiyim: "Sizin şiirlerde hüzür yok mu?" Elbette var. Şiirle hüzün ayrılmaz bir ikilidir neredeyse. Hiç yok dedğimiz şiirde bile vardır hüzün. Güle oynaya okuduğumuz dizelerde bile buruk bir imaj, gelir çöker benliğimizin günortasına. Çok gevezeyim gördüğünüz gibi... Ee, konu şiir olunca...
Sesinize sağlık sevgili demir.