Susar mısın Benimle

Önce susmayı öğrendik eğreti sevdalara
Sonra ölmeyi aşkımızın uğruna

Gonca güller dererdik buz mavisi ayazlar da
Sonra yaz günü kıra vurdu gönül bahçemizi

Uçsuz çayırlar da koşturan çocuklardık
Mavi , yeşil baharlar da
Beton yığınlarının arasın da kaybolduk
Kapattık kapılarımızı dostlarımıza

Buz gibi sulara girerdik
İçimizdeki yangın başımıza vurduğun da
Ne kadar uzak şimdi deniz
Gözlerin buğusu kurumuyor artık rüzgar da

Şiirler okurduk aşktan memleketten yana
Meydanlar dolup taşardı
Soyunmuştuk o büyük kavgaya

Yalanları giydirdiler bir şafak vakti
Eylül hiç bu kadar üşümemişti

Uzun yolculuklar başladı sonra
Sonrası olmayan uykulara yattık
Uyanamadık

Şimdi sol yanım da bir cevahir filiz vermekte
Saatlerce durup bakabilirim
Gülmeyi seven gözlerine
Oturup saatlerce susar mısın benimle