Sustu İçimdeki Ben

----------


Sustu içimdeki bana dair ben sustu
Dünden kalma bir hüzünden,
Ustura kesiği efkâr düştü

Terk ediyorum içimde üşüyen gülüşleri
Prangaya vurulmaya geç kalmamak gerek diyor yüreğim
Dünyama berrak düşler gibi ak melâl
Suskularına gem vurmadan, dem bu dem demek gerek
Ey hüzün, duy içimden geçen her salise acıyı
Ayırma gözlerimin önünden yâr hâyâlini
Bilirim sevilemedim hiçbir celsesinde yüreğinin
Ve bilirim imbadına esrik bir hâyâl duygudan öte değilim


Ömrümden çekip giden yeşilden ırak bahar sustu
Yaşadığım her ana makbülsüz lâl-ı gühar küstü


Paslı bir yalnızlık ıslanır gözlerimde
Ey yâr görüyorsun bak da bu ahvalime
Gitmelere adanmış her sözün her söylemine
Gizli bir ürküntü batıyor içerime


Sustu muallak bir zamanın kovumundan saatler
Sustu uhrevi düşüncemden zebercet tüm düşler


Bu gece uğramaz bana senli rüyâlar bilirim
Ve bilirim içimde uzayan bir vuslat büyüyecek
Paramparça uykularım, bak darmadağınım
Ruhumun gizeminde iblisten bir gölge düşecek
Solumun zeminde derin bir ilhak aşka dair
İçimdeki hançer kutsanmış kanımla bileylenecek



Sustu geçen susuz aşk içimdeki zemheriden
İçerime kor ateşi , ölmeme ferman düştü



Durup dururken beni çaresizlik hançerliyor
Bir telaşı yükleyip yeni bir telaşa ürpertim
İçimde pert edilen lodostan ibaret bir kule
Dağılır gönül ülkem yeniden çöken ben içinde


Sustu melteme inat mateme esen fırtına sustu
Şimdi taaa içerime pervasız sevda düştü..