Sustu Sevdasına

bir gül,
bitmeyecek sandığı bülbül şakımalarının değişen ahengini,
son nağmelerini dinliyor dalında
kızıllığında kaybolan güneşten habersiz
duygularını gizlemiş yapraklarına
nedensiz suskunluklara açıklama bulmaktan yorgun
yorgun
her bitişin garip goncası olmaktan
mis gibi kokusuyla solgun..

bir kelebek nefesleniyor kanatlarının ağırlığınca
bir öpücük konduruyor
akşamın kızıllığındaki boynu bükük yalnızlığa
sevda yüklü kanatları dokunuyor gülün yanağına
"solma" diyor
"solma benden sonra da "

acelesiz bekliyor bir yağmur tanesi
yapraklarının güçsüzlüğüne,titrekliğine çaresiz
"sağanak yağsam da
yüreğine dökme"
"sakın dökme" diyor yapraklarını.

sevdalara saklanmaya hazırlanan ay
sesleniyor sisli bulutların arasından
"bekle" diyor
"bekle geceyi
yıldızlarım göz kırpacak sana
sakın sönme gün batımlarında"

sen sus
hiç bir şey konuşma
konuşursan
sözlerin yüreğimi daha çok yaralar
biliyorum
biliyorsun
güller hep solar.

ağlıyor gül
bir ah sızlanıyor dökülmeye hazırlanan yapraklarında
sessizliği öğretiyor gözyaşlarına
gözyaşlarını usul usul sensizliğine akıtıyor
bir veda
sızısını yüreğimde saklayarak
usulca tutunuyor her bir gözyaşıma
yanaklarımda hüznün izleri
yaşanmayan bir sevdaya
gül ağlıyor
şarkısını söylüyor bülbül;

mis gibi kokusuyla
soldu gül
dalından koparılmadan soldu
duygularının gizinde esir gül
susuzluğunda sustu
sustu sevdasına
elveda aşkım
elveda...