Sustuğundan Beri Yalnızlık Kokuyor Üstüm

Susma;

Sen sustuğundan beri Yalnızlık kokuyor üstüm başım...
Gökyüzünün maviden griye çalan renklerine inat
Boyadığım rengarenk hayallerim yüz vermiyor zihnime...
Tutuluyorum penceremden odama sızan ay gibi.
Bir kendi ruhuma sızamıyorum.

Ellerim yabancı sustuğundan beri gözlerimdeki harelere...
Ellerim titrek, ellerim ürkek
Ellerim yalnızlığımın en kadim dostu.
İçimde puşt bir korku dolanıyor
Ha vurdu ha vuracak ardımdan.
Bilmem ki böyle miydim eskiden,

Ruhumun kapı aralığından bakıp kaçanlardan sonramı yalnızlaştım?
Suskunluğundan mı yoksa bu korkaklığım?
Sorular peşi sıra, cevaplar kaçak

Hangi gizin içine saklanıyor zihnimdeki bilmeceler?
Girdabına kapıldığım beş para etmez
Günlerin lanetini mi taşıyorum gözlerimde?

Suskunluk hiç para etmiyor.
Suskunlaştıkça yalnızlaşıyorum farkında olmadan.

Kendimle bir sandığım yüreklere
Açıyorum en bilinmez sırlarımı,
Bir suskunluk
Birde,
Birde anlamını bilmeden kurduğum cümleler vuruyor
Zaten ezelden yaralanmış yüreğimi,
Ben yüreğimden sızan kanımı durduramadan yalnızlaşıyorum.

Şimdi düşünüyorum da,
Kahrına sığındığım geceler işliyor kanımın çekildiği damarlarıma.
Aldığım nefes sen,
Sustuğum kelimelerim sevdan.
Sığınsaydım sana da sen susmasaydın
Ben yalnızlaşmasaydım ardından.

Artık,
Yağan yağmurlar hiç fayda etmeyecek inan,
Kelimelerin günahını temizlemeye yetmeyecek
Bu kırkikindi yağmurlarının şiddeti.
Susma o yüzden konuş,
Çek çıkar beni bu yalnızlıktan



Ekim`2008 Aydın...