Sus/ulan Zaman

''Meyletmişem bir gözleri hazana
Dudağında mezarımı kazana
Tek cümleyle kaderimi yazana
Canım kurban olur,beden hoş değil...''

Sus/ulan zaman
İçim hezeyan
Her defasında bir daha kanadı yaram !
Boğazımda düğümlendi susmam !
Ve adım gibi belledim
Aşk bana haram !

Güneşi sardım yanaklarımın kırikindilerine
_kurutmadı !
Kendimi bıraktım akıp giden zamanın ellerine
_bozbulanıktı !

Farkındayım be adam !
Bir aşkın sızısı ne kadar sokakta bırakırsa adamı
O kadar sokaklaştı ruhumun koridorları
Ve o kadar nüfuzuna aldı beni ayrılığın saltanatı
Susmalarda tükendi ümitlerim
Hiç olmadığım kadar nevmidim
Yalnız kendine asi
Yorgun bir nefeste biriktim
...
Sen ise
Bir nöbetin saniyelerinde
Topuklarım şişene kadar dikilişimsin
Ne zaman eğsem başımı
Anamı,babamı terkedişimi
Yerimden,yurdumdan çekip gidişimi söylersin...

Ne zaman eğsem başımı
Gözlerini ötelere çevirisin
Öldüm be adam !
Omzumda zaman
Alnımda anaerkil bir figan
Kimse bahsetmiyor haktan hukuktan
'seven uzak kalır mı aşkından ?'

Öldüm be adam !
Vuslatımı sen çıkardın yazgımdan
.
Bir meftanın düşünü kim görebilir ?
Kim kurtarır suya düşen aksimi ?

Sana benzeyen gülüşlerimi almadım yanıma
'Kefenin cebi yok 'diye inanmıştım ya (?!)
Almadım yanıma
'Bizden aşka dair cümleler kurulmaz !'satırlarını

Şimdi ne diye ağladığını söylemeyen bir yalancıyım
Bırak yeni düşlere kulak asmayı
Kendi düşlerime bile yabancıyım
...

24 Ekim--Ankara