Süveyda D/ilsiz Harami

Gölgesi düşüyor karanlığının yüzüme
Es şarkılar mırıldarken adını


Uzanır mı dili yettiğince maraz çığlıklar
Sükût olur mu sevdan?




Sisler ardı veladet çehrene sürsem hüznümü
Kırılır mı rengi bakışlarının


Usulca dokunsam kem sızılarına
Ağlar mı sanrılarında ben'im





// Ahhh süveyda!
Dilsiz harami, eşkıya sağır
Çekme damarlarımdan canı
Yorgunum öyle ki,
Titriyor ahu zarım//






Vuslatı bölüşsek eğreti bir çukurda
Kuşkulardan uzak kentlerin dumanında



Avuç avuç ateşin de yanmamak
Uzak bir adım vallahi alamam ceketimi




Nasıl ki her cümlenin çarpanı varsa
Öyle eksiliyorum mahkûm olunca




Fısıltın kulağımda düşümün usaresi
Gözlerimin ırasında hayalin







Üstüne çevirmişsem ölüm mızraplarını
Ve semayı devirmişsem akşamsefalarına
Ve şehirleri kurmuşsam sırtına
Bil ki canın can'ımdır kıyamam kumaşına...







Her gece mavi bir yıldıza dokunuyor ısrarla
Buhurdan aynalarda büklüm büklüm yüreğim





Ben ki... Hüsran dehlizinde adım adım eririm
Kendimle başım dertte el pençeyim gecenin kederine





Mel'un bakıyor aynalar sızıları özümleyen ahdime
Ve gözlerim ışığına erkete





Kapasam gözlerimi vesveselere, gömülsem mahşeri gize
Ah... Yerim kendi kendimi altı katın dibinde




Şimdi yanık bir ezginin tininde peydahlanır firarım
Artık kendime zulmüm alnıma mızrap ahım
Esrik bakışlarımdan ayrılmaz dualarım
Küflü bir pencereden kendini seyre dalan
Ömrüne gök gürleyen damlasız bir yağmurum...



Göğsümün yarasını sarıyorum ipek ipek
Dudağı çatlak dualarla kırık kozalağımda
Bak simsiyah eteğin sırılsıklam nemimden
Sus artık s/us içimde konuşlanma SÜVEYDA...