Tabular Ve Duvarlar

Her şey;
Bir nehrin ağlamasıyla başladı.

Önceleri sessiz çığlıktı yalnızlık;
Cansızdı.
En derinlerde kanamaktı görevi;
Zararsızdı.

O !
Tabuların lahitlerinde saklanandı;
Rüyasızdı.
Yasaklı düşlerde sırdı, uyutulandı;
Unutulandı.

Ta ki;
Nehir çığlığa çığlık olana kadar.

Herşey;
Bir kez daha yeniden hatırlanacak;
Yaşanacaktı.
Güven, korkuları; cesaret geceleri;
Kovalayacaktı.

Gün kapıdaydı;
Güneş yağmuru özlerken başlamıştı;
Teslimiyetti sunulan.
İlk yaprak savrulurken tüm endişeler;
Sonra hüzünler uzaklaşıyordu.

Yağmur yağıyordu;
Her düşen damla yeni bir umut,ümitti;
Beklentiydi.
Hissedilen, sevene sevinçti,sadakatti;
Bağlanmaktı.

Sessiz çığlık;
Şimdi konuşan bir okyanustu, mutluydu;
Aşıktı,vurgundu.
Taze hayallere doğuyordu sabahında;
Düşüne yatıyordu gecesinde.

Tabular yıkılıyor;
Yaşam yeni baştan inşa ediliyordu;
İnançtı nehrin nefesine duyulan.

Hayatın resmi;
Temiz bir tuvalde tekrar çiziliyordu,
Planlar iki kalp için kalpten yapılıyordu.


Günler hızla akıp geçerken;

Bir gün !

Ayazlı günler,
Başladı hayalleri kursakta buz tutan.
Seviyorumun karşılığı biliyorum oldu,
Özledimin yüklemi ben de ilan edildi,

Yıkılamayan duvarlar;
Fısıldandı uzun cümle aralarından,
Gerekçesi bilmiyorum yazıldı utançtan.

Sancılı süreç başlıyor;
Nehir yavaş yavaş çekiliyordu yataktan,
Şehir sessizliğe terk ediliyordu sancıdan,
Merak ve endişe Azrail'di şimdi korkutan.

Suskun günler;
Takvim sayarken ufuksuz,
Gece sabahları, gün akşamları sayıklıyordu.

Beklenen gün;
Geldiğinde sessiz çığlık son kez haykırıp,
Ağladı kalbiyle, sonra konuştu yüreğiyle.
Neden ? dedi çaresiz, bekledi sebebsiz.

Önce anlamıyorsun dendi,
İnceden,
Sonra yapamıyorum geldi,
Derinden.

Biri tabularını yıktı,
Diğeri duvarlarını yıkamadı..

Ve
Her şey;

Bir nehrin yanılgısıyla başladı,
Ama bir okyanusun yeniden ölmesiyle bitti !


01/03/2011