Tanrı Yeniden İzin Verdi Sevmeye

Sensizliğin zifiri suretinde aradım zemheri hüznümü,
Katran karası geçenin içinde buldum ayaza düşmüş yüzümü,

Zaman bir bir çökerken karanlığa,
Işık düştü bir anda kahrından alaca zamana,
Ve gürledi gökyüzü
Çaktı şimşekler
Yarıldı gökkubbe
Hava biran aydınlansa da,
Yine düştü yüzü siyahın içindeki o karanlık kuyuya...
Şaşırdı yıldızlar gecenin içindeki çığırtkan alamete,
Mahkûm olan ruhlar kavuştu bir anda kopan kıyamete,
Ayrı ayrı zindanlarda prangalanmış yarımları
Koşuştu dehlizlerden el yordamıyla yanlarına
Kavuştu ruhlar gecenin alaca mahreminde bakışların uçlarında.

Hayat akıyordu
Her ayrılığın ardından
Çentikler ata ata yüreğim,
Çarpmaz oldu,
Çaresizce arsızlaştı acılara,
Ruhum ise hüznü başına
Öyle bir taç yapmıştı ki,
Artık söz kesikleriyle bile
Ç/ağlamıyordu gözlerden sağanak halinde
damlalar,
Kalp atışlarım kederin karşısında
El pençe divan dururken huzurda,
Mevsimlerden hazan,
Çoktandır ölüydüm,

Toplanıyordu etrafıma sahte gölgeler
Suni çıkarlar denizinde yüzen bakışlarla,
Heder oluyordu yaşam,
Acıların karanlık sofrasına,
Her gün yeni bir acıya buyur edilirken yürek,
Dökülüyordu bir bir sinsice feveranlar ortalığa,
Ve umarsızlık çalıyordu yaşamdan soluğa,

Ama ne zaman tanrı yeniden
izin verdi sevmeye,
Yükseldi gecenin sessiz iniltisi göğe,
Yasaktı geçmiş zamanda aşk bu aleme,
Çığlıklandı biranda sükûnetim kıyamete,
Aşk için ateşin ummanına da dalarız,
Sevdanın ateşten beyaz gömleğini de giyeriz dedi,
İçimdeki sessizlikte yankı,
"Evvellallah"
Diye çınladı duygular arşda...
Ve yeniden bir od yandı karanlıkta aşka,
Aşk ateş olup indi ruha,
Nefesler tutuldu
Bakışlar dans ediyordu,
Manalarla,
İfadesiz suretlere yayılıyordu
ateş ruhtan,
Harlıyordu dimağ yeniden sevdaya,
Çoraklaşan duygular yeniden
Çimlendi,
Çengelli iğnelerle sus olmaya
Tutturulmuş dudaklar çözüldü kancalardan,
Buz tutmuş kelimeler dilin o sıcak narıyla,
Erimeye başladı,
Ve yeniden günaha banıp,
G/özden ruha sinerken sevda,
K/ayıp duygular döküldü biranda ortaya,

Gecenin en mahreminden süzüldü,
Ruh aşka,
Ve söz verdi gözler özlerden akan duygulara,
Destur verdi tanrı yeniden beyaz bulutların üzerinde yatan
Ölmüş sevdalara,
Sürgün düşmüştü duygular bir zamanlar
Yaşam surlarının ardındaki zindanlara
Al gönüllerden sahipsiz aşkları,
Nasıl işlersen işle aşka susamış başka ruhlara,
Sevgisizlikten kurumuş yürekleri,
Sevda pınarında yıka,
Arındır günahlardan,
Aşkla harmanla bakışları,
Yeniden sun ecelin gölgesinde saklanan aşkın,
Acıta acıta saran kollarına...
Erosun oku saplansın yine en
İnce tarafından kalp çarpıntılarına.
Ve başlasın yürek,
Sevgilinin adıyla can bulup yeniden çarpmaya...

Yankılandı kulaklarımda bir ses,
Dur ölümlü
k/anma sakın bir daha,
Yasak kılma aşkı yaşama,
Hayat üç günlük olsa da,
Sakın sevdadan kaçma,
Sar sevdiğini sımsıkı sıkıca,
Koru duygularını zarara erecek c/ezalardan,
Sürgüne düşecek sevdalardan.
Ben kim miyim?
Ben senin bedbaht aşklarının,
Tenha sokaklarında,
Kaybolmuş öbür yarınım....
Yankılansın sesimle kulakların,
Ki,
Unutupta,
Düşürme sevdayı
Bir elma uğruna,
Yasak kılınmış zifiri sokaklara....