Tanrı'nın Avlusunda

-Tanrı'nın avlusunda oynaşan
aşktan bihaber melekler,
tatlı günahımıza dokunsalardı,
cennetten
kovulurlar mıydı?-

Nefesime serum diye bağladığım
sigaramın dumanı,
karışırken sonbahara,
Yağmurların unutulmuş ölümleri,
peydahlanıyor
aklımın kara kışlarında.
Ruhumun ikizi.
Eş'im.
Geç gelip acımasız dünyaya,
Erken karşılaşan amansız
aşk dolu ayrılıklarla.
Sen
Ey kabuslarıma rüzgârlar ekip
uykumdan
yaşanası düşler yeşerten adam!
Taşkın bir deniz mi
evlat edindi gözlerin
saçlarıma çayırlar üfürmek yerine?
Dudaklarına mühür mü vuruyorsun,
dudaklarımı öpüp
beni kutsamak yerine?
Ah Tanrı'nın varlığımızı her reddedişinde,
ölümün dirilen sancağı,
dalgalanıyor
durgun harabelerimizde.
Hala yaşıyor olmamız şans eseri,
sanat eseri olacak bu defa
nefesimizin yitmesi.

Göklere yemin ettim seni!
Hangi bulutu sıksam elimle,
sen yağıyor
bereket diye,
sensizlikten kuraklaşmış
tenimin üzerine.
Veda fermanlarının alevi diniyor,
şiirler yazılıyor
umutsuz aşıkların tuvaline.
Korkusuzca,
Senin adını taşıyorum apoletimde!
Ve gurur duyuyorum,
gurur
sevgiyi idam etse de.

Yakamozları gün ışığı sanmak gibi budalaca,
vedanın getireceği huzur fikri.
Ay gümüşlese de en acı ağıtları,
seni,
beni,
ağırbaşlı geceyi,
Güneştir sabah duasında unutmayan bizi.
Umutsuzluk mu kemiyor
hayallerinin güzelliğini?
Doğu'nun küçük hanımlarını zoraki evlendiren
siyah babalar gibi,
tutup da kısır umudun kolundan,
atayım mı onu gerdeğe,
Olsun diye umudunun Adem'i?
Rengarenk yapraklar intihar ediyor
korkup
biz onlardan erken öleceğiz diye.
Güller,
kainata saldığımız kokuyla boy ölçüşemez,
bunun bilincinde.
Öl öyleyse tabiat!
Ben ve yarimden önce!

-Tanrı'nın avlusunda avuç avuça
kalan biz
aşkın günah olmadığını bilseydik
Ağlar mıydık hiç?-