Tasvir-i Şikâyet

Ne menem şeydir şu ağıt dolu dağların rükûsu
Yine secdeye durdu şehit oğlu şehidimin ordusu
Tabur tabur karşılıyorken Mustafa Kemaller
Ellerinde cennetten koparılma gül kokusu
Ne menem şeydir savaşmadan ölmek korkusu




Oğul...
Kemalimin göğsüne madalya oldun
Gez gör kahpecik bir kurşunla mıhlandın toprağa
Küffar nerede, kim?
Kimin derdi bayrağı göğsüne gerdi
Ve insanlığı böylesine yerlere serdi




Irkıma güler mi bilmem al bayrağın çehresi
Ne işi var üzerinde kefen gibi
Bir şehidin ağıdına sarılırken al bayraklı melekler
Kubbeler salaya dilsiz
Sözler kifayetsiz, her ölüm erken
Oysa dalgalanmalıydı göklerde al sancağım
Yer, gök, vatan derken..




Oğul!!
Kınalı ellerimden mütercim olurken dualar bed sözlerime
Deccalı komutan bellemiş haramiler
Sus diyorsun hazır olda, sus ana...
Değişmez vatan için hakikat
Ruhumdan silinmez diyorsun itikat
Bağışla ananı cennete yolcu ettiğim gülüm
Her şey vatan için diyorken bu canımı alası ölüm





91 yıllık bayramın alında saklı kaldı gözyaşım
Oğul...
Vakti kıyama çekiyor bıçak sırtı ahım
Yıkılır elbet evim, barkım, dağım
Altında kalsın isterim vatana kasti olanların





Bu tasvir-i şikâyet sana değil Kemalim
Bin can feda olsun elbet vatan üzre istikbalim
Dalgalanır ruhumda evladımın ak yüzü
Söndüremez içimizden bu nankörce yanan közü
Oğul... Üzülme
Dinecek anaların ağıt dolu sözü, bitecek elbet bu illet,
Gözün arkada kalmasın hiç
Hep bir ağızdan söyleriz yaşasın cumhuriyet!!



2014 Ekim kelamı