Tende Gece

bir aşerişi sevda yaşarım
bu elde

yükünü almış bir damla
dudağını ıslatır toprağın

"yok" luk
bir duvar örer gökyüzüne

uçuşur orada
dalgalı
ağır kanatlı
gölgeler

gündüz yarasalarının
uğultulu çığlıkları sızar
duvarın gözlerinden

kutsanmış ten işçilerinin
ter kokularına boğulur
kulaklarım

duyamaz olurum
diri yıkayıcıların sürdükleri
yılan yağı kremlerini

yağmur
yükünü almış
bir damla ışıkla
yağar düşüme

gecikmiş bir çocuk
ıslak toprak serper üzerime

*dudağının sağ altında*
bir uçuk çıkar toprağın

oradan öperim

bir yalım ağıt düşer içime

geceye gök-yüzünün
alev saçlarını çözerim