Tene Değil, Yüreğe Dokunmalı İnsan

Ben istemesemde severim rüzgarları
Dağ gibidir yüreğim derken;
Zamanı gelmiş ki ben gözlerine esir
düştüm..

Şimdi

Sen gözlerime istersen ışıksın, istersen
demirden perde
her gün biraz daha yanaşıyorum adım
adım nefesine...


Suretin önünde asırlaca bekleyeceğim
Üflediğinde sönecek bir mum aleviyim
Görmüş olduğun bütün yıldızlar senin
Yalnız sana mahsus geceyim

Sabah boynumu vurabilecek hecesin
Savurabileceğin külüm...
Ya da kalbine iliştireceğin savunmasız
bir gülüm

Bu apaçık kuşkuya mahal yoktur

Aşkı sorgulayan soruyla başlıyor sevdanla
imtihanım
Suya üfler gibi yazıyorum adını sayfalara
Susunca herşey söz oluyor

Velhasıl
Tene değil, önce yüreğe dokunmalı insan