Tenimin Sökükleri

Gittiğinde
En çok yüreğim
Yırtılmıştı
Geceler
Dönerken
Maviden zifiriye

Rüzgâr
Çarparken yokluğunu
En hoyrat sesiyle
Avazlarım alazlanmıştı
Duvarlarımdan
Tek tek avuçlarken
Gölgelerini
Paramparça olmuş
Ellerimle

Döneceksen eğer
Sevgili

Yağmur mevsimi
Başlamadan
Gel
Gel de
Malum masum kusursuz
Parmaklarınla
Dikiver
Tenimin söküklerini