Terk Etti Beni Annem

Belli ki yine kızdırmışım onu.
Tüm evi dağıtıp,
umutlarıma bir bir küfürler saydırıp,
çekip gitmiş aklınca.
Hayallerime kaş-bıyık çizmiş,
kırık kalemlerimle.
?Made in turkey' yazan sevgi sözcüklerimi,
bir fincan gibi,
kırıp atmış.
Ah anne!
Terk etmişsin beni,
bir mektup bile bırakmadan.
Yine de iyi kadın annem,
ocağın gazını açık bırakmış,
Olur a bir gün ölürsem,
işte o gün,
ölmeyeyim diye.
Bilir ki o;
ben karanlık üfürürsem,
gece bile,
küçük bir çocuk gibi,
titrer korkudan ruhumun sokağında.
Perdeleri söküp
valizine atmış bu yüzden.
Göğün lambası yıkasın diye kirimi,
-ben temizlik bilmediğimden-

Terk etti bugün beni annem.

Konuşmazdı a o hiç benimle,
yalnızlığım bana yetmez diye,
sükûnetini bırakmış bana vasiyetinde.
Ve
bir de ayna.
İç çekişleri ile buğulamış onu,
üzerine resmetmiş kederini.
Hiç aklımdan çıkarmayayım diye,
Ona ne kadar benzediğimi!

Ne düşünceli bir kadın benim annem!

Ölüvermiş bugün annem.

Haberim yoktu,
güvercinler de suskundu.
Güzel annemi seven adamlar ise,
bu acıyla
sarhoşluğa yamamışlar kendilerini.
Kimisi de poker masasında,
unutmuş kendini.
Yani:
Bana bu haberi verecek kimseler,
çoktan göçmen oldu.
Geriye kalanların
ruhları şad oldu.
Doğa da en az
Mevlana kadar sustu.

Fakat,
Ruhani bir sadaket vardır ya anne ile kız arasında,
işte o bağ kopunca göğsümden,
yüreğim vurunca tavana,
Kan gözlerimi boyayınca,
Sesim uçkurlardan sıyrılıp
dönüşünce feryatlara,
-işte o zaman anladım anne-
Koca evi bana miras bırakıp,
Taşındığını beşer mezarlığına.