Titrek Sokak Işığında Muhacir Vefa

-Yağmur taşır gözleri, yağamaz
Kanat çırpmak ister göçlere, uçamaz-

Namlunun ucunda hep kışı yaşarken
İçinde çiçeklenir zakkumlar insafsız bedellerle
Yayılır geceye yük gibi ölü kuşlar
Tenhada eser yıkıntı rüzgârları
Vurur kadına sarhoş gece

Hiçlik katre katre

Bedeni akrebin kuyruğunda köşe başında bekler
Gözlerinin irisine damga vurur çiy tane tane
Kefareti ödenmemiş yosun küflü kavgasında
Neşter atılır yarasının kıymıklarına

İçi başka dışı başka yaşar kendini...

Kurşuni bulutların tütsülü toprağından
Kanatlanırken albatros kuşları
Kumdan kaleleri yıkılır mevzilerinde

Savunmasız kalır ıslak kaldırımlarda

Doğacak sabaha tutsak gece uğultuları
Tutuşur iç kıpırtıları zamana mahpus
Çentik atılmış adı çığlığında sus pus

Titrek sokak ışığında muhacir vefa

Saçının lülesinden tutunmak istese de
Sislerin arasında düş yüreği ıslak
Kahır olur alnında yılgın kaş çatışları
Şehvetin pahasını biçer bezirgânlar

Talan olur çemberinde gül oya

Gözlerinin kıyımında ziyankâr olur hayat
Kalbinin ışıkları söner yorgun bedeninde
Şehrin daracık sokaklarında çamura bulanır
Başka başka adamlara çarpar bedeni
Canı çekilir üryan teninden
Yumar gözlerini tüm renklere

Yitirilir insanca yaşamak

Avazı tıslar
Sesini unutur
Gülüşünü unutur
Akar geceye usul usul
Yıldızlar ağlar

Oysa ne güzel bakıyor Hilal...