Tohum Gibi Sevdam Sana Doyacak

Yürüdüler
kuşak kuşak ölüme en önde cesaretiyle
en yürekli gülüşleriyle

umuda bir selam gözleriyle göz kırptılar
ve çekip gittiler sonsuzluğa yaprak dökümü baharlara

gözüm atıyor
yorgun deniz sularında
dalıyorum derinliklere ufkun maviliklerine

ve bakıyorum
her sözün telinden sazın sesi hüzün dağıtan
sen ışığınla bir kalbur üstü başak tarlası

sesinle yüreğim yandı sesin telleri yürek yaktı
seni düşündüm
gönüle vurulmuş yetik bir sevda demine
çok konuşacak söz bulamadım inanırım gerçekliğin iz buluşuna

yırtık bir elbisenin yaması olmayacak kadar
yırtık bir kalbin karası cam kırıkları
gönül yaralarımı inciten

hüzünlere bırakılan eskiyen düşün
umuda kalmış
uzun bir yolculuk halinde giden aracın sehir halindeki dönüşleri
gidişlerin geriye bıraktığı unutulması zor

uzayan yollara kalmak kadar dönen dünya tolapların
sessiz gülüşün hüzünlere bırakması gibi

ölümün ardında umuda yolcu
ayaz geceler
sürgün
kuş sesi
dargın gönül kapıları
yalnızlık sen oldun içimin baharında

taş kalbin gönüle vurulan zincirin suyu
ruhumla gülüş
gürbet sıla tarla sürümü ekim ayı
mevsimlerden bahar

tohum gibi sevdam sana doyacak
el oğlu gülbebek sıla hasret kokan dağlarım
yüreğimin yamaçlarına durdukça cemalin
seni özleyeceğim Nazlı Can gül baharım..!

21.10.12 Karataş