Toprak Olur musun
Dil ölüm getirmez sevdiceğim...
Düş bu ya;
Ölmüşüm kahpe bir akşam vakti
' Kişiyi nasıl bilirdiniz?"
Diye sormamışlar bile
Dağıtıvermişler hemen oracıkta
Mirasımın hepsini...
Havaya savurmuşlar şiirlerimi
Gözyaşlarımı bir yağmur bulutuna yüklemişler
Güneşe, sımsıcak gülüşlerimi
Hüzünlerimi meltemlere, imbatlara sarmışlar
Hoşgörü ve sabrımı yaşlılara vermişler
Çocuklara, umut dolu yüreğimi
Ve genç sevdalılara da
Canımın çekirdeğindeki ölümsüz sevgimi...
Bir deniz kuşu gelip bağışlamalarımı kapmış
Ne yapacaksa?
Sokak köpekleri de merhametimi...
Arama
Ne düşmanlık ne kin ne nefret
Olsaydı eğer
Yakıp gömerdim küllerini
Şimşek, gök gürültüsü ve bora
Benden değil inan ki...
Kaldırma trençkotunun yakasını
Gizleme gözlüklerin ardına
Zeytin gözlerini...
Bırak!
Süzüleyim yanaklarından doya doya
Unuttun mu?
Ben yağmurdum hani ...
Çok güzel bir şiir. Kutluyorum Naime Hanım👧
İçten bir çalkanma türbülanslarına karşı yine kendi sedimantasyonlarını yaptıran dizelerin ruh tınışımını hissetim.
Mutlulukla...
toprağım olur musun sarılır mısın bana annem gibi bilirim her hücremde olduğunu bilirim incitmezsin yüreğimi
ben senin eserinim üstadım.unutma beni
👍 tebrikler
Yine bir güzel
şiiir
👍
Dizelerde sevilene, ya da kendinize rastlamanız ne güzel Nigar hanım...Sevindim...