Tufan

Şuursuz zamanındayım ömrümün
Beni bana bırakma
Sakın

Aşktır gönlün alın teri
Varlığım yokluğunun içtimasında
Ay seyrelirken hurma dallarından
Cemalin göndere çekilecek

Nuh esintisi güzelim
Gövdemi delip de geçecek

Ruhuma gerili kemansın
Bırak sanatın ellerini
Yücelsin sensizlik bile
Yanalım bile bile

Nuh tufanı güzelim
Ateş sıcaklığa küsecek

Zerdüşt ölüsü kıvılcım
Nurşinrevan bağımsızlığı göz çanağında
Razıyım en ağır günahlara
Dönsün semazenler
Sen bana dön

Tufan içinde güzelim
Peşinde kor kanat kelebek

Gerçeği gizleyen oluk
Mahrum bırakma esirliğinden
Ben tufan öncesi
Sen tufan ötesi
Arar durur kâşifler
Kalıntının nesi
Kalanların annesi

Duyduğun tufan sesi güzelim
Tellerime bülbül konacak, tek tek
Vurulacak ilk sevenler
Bilesin güzelim

Bastığının sıvasıyım
Düz yürürsün bu yüzden
Tek anahtarımda gizem kapısı
Felek intiharımda harem tapısı
Kır kapıyı sonra haykır
Boğaz harbi yaşasın, yaşansın.

Gözlerim kan dolin
Kim demiş bir tufan kadar türdür aşk
Sen benim gemimsin, limanımsın, dünyamsın
Daha kendimi keşfedemedim!

İz kalır köprüler de mektup
Yolun bitmesine çok az var
Şu yakamozları cebinde kurutup
Bir tufan da bana uğrar...

...
..
.

- mı desem?
Sen bağırıyorsun balıklara
?Yardım istiyorum, yardım?
Çekilince gözyaşlarım
Tuz olacaksın toprağa
Sana kaç kez dedim?
Kim bilir kaç kez uyardım
Bekle gelir yardım...
Ardına;
Bir ağaç dalında ağlamıştım
Ben tufanda sen turfanda
Haydaaa!