Tuğla...

Yalnızca bir tuğla çıkarabildim yokluğundan
Bir tek onu yapabildim
Başka hiçbir işe yaramadım
Biraz ışıklandım böylece
Birkaç nefes aldım.






Durdum öyle bilmem kaç sene
Yanı başımda bir masa, nedensiz
Ona dayanmış dirseklerim
Ben sana kaç kalem eskittim be heyy
İçimde bir aşk, artık sebepsiz.





Bir tuğla çıkardım yokluğundan
Bin tuğla dizdim aşkında
Bir işe yaramadım başka
Biraz büyüdüm böylece
Biraz anlam kattım aşka






Dayanmışım bir duvara
Sırtı boş bilirim.
Ha düştü, ha düşeceğim




Bu da benim dünyam işte
Bu da benim, şekilsiz.