Tükendikçe Artıyorsun

Sisli bir şubat gecesindeyim.
Sokak lambalarının ışığında beliren,
Yağmur damlalarını izliyorum penceremden.
Bir elimde kahve,bir elimde sigara
Fincanın buharıyla buğulanan camı silip,
Hayallere dalıyorum hiç durmadan.
Uçurum oluyor düşlerim,kayboluyorum...
Yüreğimin sızısı gözlerime vuruyor,
Ve usul usul dökülüyor yaşlar,
Uykusuzluktan kankırmızı olmuş gözlerimden.
Engel olamıyorum...
Bazen farkına bile varmıyorum ağladığımın.
Tükendikçe artıyor gözyaşlarım ve
Yok olmuyor sevdan,tükendikçe artıyorsun...

Kalbimin ortasında feryatlar kopuyor,
Arkası kesilmeyen sessiz çığlıklar
Tırmalıyor beynimi,sanki deliriyorum
Bir sigara daha yakıp dalıyorum,
Puslu gökyüzünün karanlığı arasına.
Lanet olsun demek gelse de içimden,
İsyan edemiyor,susuyor,tükeniyorum.
Tükendikçe artıyor gözyaşlarım,
Tükendikçe artıyor dertlerim ve
Yok olmuyor sevdan,tükendikçe artıyorsun...

Sislerin arasından ay ışığı beliriyor,
Parmak uçlarında giriyor penceremden içeri,
Zifiri karanlığı alıp gidiyor;sessizliği bozmadan.
Fakat kalbim katran,kalbim karanlık.
Öldü sanıp gömdüğüm tertemiz duygularım,
Simsiyah bir kefen içerisinde
Derken rüzgarla gelen bütün düşleri,
Bu yağmur götürüyor uzak diyarlara;
Gittikçe tükeniyor düşler,ben tükeniyorum.
Tükendikçe artıyor nefretim ve
Yok olmuyor sevdan,tükendikçe artıyorsun...

Ve;
Günün ilk ışığı karşı dağın ardında ve
Gözlerim şişmiş,kankırmızı bakıyor.
İşte; kahırlı bir gün daha tükendi,
Uçsuz,bucaksız sorularla dolu bir gün daha.
Yalan cevaplar bulsam da kafamda;
Tükendikçe artıyor sorular.
Günler artıyor tükendikçe.
Bir tek ömrüm var tükendikçe azalan
Bir tek sen bitmiyorsun ömrüm gibi.
Tükenmek bilmiyorsun kalbimde,
Tükenmek bilmiyorsun aklımda,
Tükenmek bilmiyorsun ruhumda
Ve;
Yok olmuyor sevdan,tükendikçe artıyorsun...
Tükendikçe artıyorsun