Türevi Alınmış Renkler

                                                                                                                                                            Adının bilinmezliği renk kokuyor.

Çünkü seni tanımanın görüntüsü

sevginin rengine benziyor...

Seni tanımadan severim,

olduğun şeyle olmadığın şey arasında.

Van Gogh gülleri sarı sever.

Senin saflığın ve zarafetin karşısında

kirliyim.

Özdemir Asaf birinciliği beyaza verir.

Sendeki samimiyet ve sıcaklık,

şeker portakalı.

Şükrü Erbaş insan ömrüne benzetir

turuncu yangını.

Senin doğallık ve güvenin

aklımın ilk ormanı.

Can Yücel yeşili duydu mu uyurdu.

Senin cesaret çağrışımın,

kanımın ilk bayrağı.

Cemal Süreya'nın 

kırmızı bir kuştur soluğu.

Senin sakinlik ve huzurun,

gökyüzümün denizi.

Orhan Veli'nin her sabah boyadığı

gökyüzü hep mavi.

Seni masumiyetinle severim,

çocukluğumun pamuk şekeri.

Edip Cansever de bir gülü nefes nefese...

Sen benim lavanta, menekşe;

hayal gücüm...

Bedri Rahmi'den hesabı sorulur

ne kadar mor insan varsa geride.

Sen benim gözlerinde gördüğüm,

gri zaman boşluğum.

İlhan Berk öpüştükçe

sonsuzluk her yerde gri.

Sen isyankâr yasım,

kültürlerin ölüm rengi.

Behçet Aysan siyah denizlerin çağırdığı

gemide ölü.

Ve Sen istemeden

kendini var saydığın rengim;

muhtemel boşluğum,

-mişli geçmiş zaman rivayetim...

Severim...

Gözlerimde göründüğü gibi

can kırığı rengim;

hüznümün geometrisi!

Severim...

Erguvan-mor-mavi üçgeni içindeki

ağırlık merkezim...

Sensin gökkuşağının ışık tayfı,

tüm renklerin DNA'sı.

Tenimdeki muhalif renkler

tonlarını taşır,

ametistten denizanalarına...