Türküler Kül Oldu

Paramparça ruhum ellerinde.
Tomur güllerim kana kesmiş
Aklım, bedenimi aldatıyor ve
Birgün, mutlaka! diyorum.

Huzur! adını vereceğim bahar dallarına koşuyor ellerim
Yüreğimin içinden sızan gözyaşımdır.
Aptal! damgalı çocuk gözlerimdeki heyecan, düneydi.

Terbiyesiz! şerhi düşülmüş künyeme silinmeyen kalemle.
Katı kurallı bir yasa taslağının,
içine sıkıştırılmış kadın yüreğim.
Sevdaya sıkışmış,
Aşka sığınmış oysa.
Sadece sevmiş, çırılçıplak.

Yarın yok, biliyorum.
Güzden kalma
birkaç yaprak,
çiçek bozuğu ve tohum düşüyor avuçlarıma.
'solgun bir gül oluyor dokununca'

Güneş ısıtmıyor lodosta.
Bu lodos, başka lodos zannımca.
Kışın kasveti çöktü ruhuma.
Yaslı gecem, yaşlı yastığa sığındı.
Karsız boran, boransız kış olmuyor.
Yağmursuz çimen, bitmez/bilesin.

Kırlangıçsız gelmez bahar,
leylekler dönmezse yuvalarına
ve de turnalar,
dereler coşmazsa yatağında
o bahar, bahar olmaz,
çiçek dalda durmayınca.

Oysa, her gece göğsüme sığınıyordu ellerim.
Omuzunda ağlanacak yeri özenle seçiyordum.
Sözlerim,
gözlerinden çoktu, sen bilmiyordun.
Duymuyordun bakışlarımın sesini.
Kendime sığınan beni çekip çıkarmıyordun.
İttirdiğin her an,
vicadanın olup da gelecek uykuna gölgem.
Uykuma geldiğin her gece,
uykunda soyunduğum her saat,
şiirin olacak dilinde/bilesin.

Türkü olmaz bu şiirden,
tutmaz nağmesi, notası.
Beyazı olmaz,
karaya çalmaz,
ala, yeşile bezenmez
girerse bağlamaya bu şiir.
Tezene tutuşur
Onurum Pul!
Türküler kül,
dut ağacı, köz olur bilesin.