Turna Bakışlı Kadınlar

/Kaç kadın yazgıyla doğar
kaç kadın ömrüne ağlar
kaç kadın sokak ortasında vurulur/

iç içe geçmiş ömrünün sızılı zindanında
gözlerinin siyahından tuvale düşer ağı

içindeki ağlayan gül gözlerine yamalanır
sessizliğinin ve çaresizliğinin zemherisinde
hoşgörü dalga dalga lekelenir mağrur bakışlarında
gözlerindeki çocuk telaşı gülümseyiş
can çekişir kadınlığını bilemeden...

dövülürsün sokak ortasında,
yumru yumru düğümlenir boğazında azap
ağulu sarmaşıklar dolanır gözbebeklerine
gül yüzüne feryat figan dağılır acı

kavruk canın yığılır eriyen mum gibi
canından can çekilir
yasın boğar cehennem misali
saçlarından süzülür yağmalı kahır
titrersin...

ömrün vefasızlığın sarkacında susar
yüreğine tutunamaz umut avuntuları
kendi gölgen güneşe set olur
yorgun kolların masum göğsünde zakkumlanır
kanadın kırılır suç duyurularıyla
vurulursun sokak ortasında
adın sızı kalır...

b/aktığın yerden taşar çocukluğunun
şeker toplayışları,
kahrolursun,
yüzüne bedenine asılır mor halkalar
düğümlenir makûs talihin kırık aynalara
ezilirsin...

yolunu kaybederken hayat suyun
umutların çalınır renk değiştirerek
hıçkırıkların karışır talan kalbine
alnının ortasından vurulur düşlerin
hapsolursun kendi sırrında

siyahı ebrulaştırmak isterken pür cemalinde
yürek nidalarına kül döker turna bakışların
kelepçelenir umutlarındaki mahzun çiçek
sulanır ulvi gözyaşlarınla toprak
sarılırsın çocuklarına...

ana ocağının çatısının altındaki yıldız,
söndürür mü ışıklarını gülümseyişinde çaresizlik
unutturur mu rüzgâr kirpiklerine düğümlenen esareti
dilinde tütsülenir mi ağıt
parmağındaki nişan
yapar/mı seni halkalı köle...


/Yaşamak kolay, insan olmak zor
umudun rengi çok, o renklerde kadının yeri yok/


Şiirime sesiyle nefes olan Sevgili Nebiha Muradi'ye sonsuz teşekkür edeim...