Turnalar

Ne ettin bilmem ki garip gönlüme
Bir türlü kendime gelemiyorum
Bir ben vardım sahibidim kendime
Onu da yok ettin bulamıyorum

Gittin sanki başın göğemi erdi
Yokluğun bu aşkı yerlere serdi
Sokakların dili olsa ne derdi
Sabahlara kadar gezeliyorum

Sigarayı bırak diyor dostlarım
Sanki dinecek mi gönülde ağrım
Meçhule gönderdin yok yarınlarım
Ahirimde ümit göremiyorum

Gökdelenler gök yüzünü kapladı
Mehtabın yıldızın tadı mı kaldı
Yokluğun da şehir karabasandı
Zordayım inan ki boguluyorum

Mahzun mahzun bakarım gök yüzüne
Haber salıp umut olsan gönlüme
Turnalar da uğramıyor şehrime
Seher yellerinden soramıyorum

Gel de bu gönlümde çiçekler açsın
Sen benim dünyamın tek baharısın
Evvelim ahirim hayat bağım sın
Sen olmaz san inan yaşamıyorum