Turuncu Masal

güneşin doğurduğu
ilk selamın adını vermiştim yüzüne
de/ki merhabaydın aşka


-I-
öl keke öl
sen çalınca
tutuklu kaldı gökyüzü
susmaya gördü can çığlığı nağmeler
asıldığı arabesk sokaklarda

abdal olmaya çalışan sarhoş aptal
her kadehi vur dibine şimdi
hakkımca sarhoşluk doldurdum ceplerime


-II-
artık şiirlerini s/atan
parmaklarımı kırıyorum
bir eski çok yeniyi götürdü
düştü kalemimde
silince seni başa dönüyor
alık zihnimle sancılanıyorum

hüzne bulaştı şiirlerim
sabıkan kabarık sicilimde
giderken
kaça bölebilirdin beni
kırık ayaklarımdan kaça/k

oysa git demiştim sana
git
gitseydin
yeniden açardın ay boylarında bir gece
yıldız koparıp süslerdim saçlarını
yakamoz kondururdum gözlerine
ve aşkı yanaklarına sürerdim hep rüyalarımda

sen almayı seçtin acımı
alıp tekrar tekrar vermeyi elime
almayı seçtin zümrüt-ü anka yanımı
ve bir çocuğun hayallerinde
turuncuya boyamayı masallarını


-III-
sana küseli eylülle oturuyorum
kıskandım mı bilmem kokusunu
en çok denizi severdin
bense yalnız hüznü yokluğunda

odamda savrulmuş hazan yapraklarım
süpürmüyorum bir mutluluğa
kokunu asıyorum duvara
ne zaman kanatsan yaramı
cam buğusundaki mektubum
gecelerin yine soğuk yoldaşı
üfleye üfleye okuyup ağlıyorum kendimce
yaşıyorum acımı gizlice


-IV-
bu sabah uyandığımda olmayacaksın
evren sorgusuz yalnızlığını iliştirecek
yatağımın kendini bilmez yanına
bilirsin
kör kuyuda bekleyiş
geleceğini düşünüp
gün çizmekmiş duvarlarına
kaybolmuş kızın saçlarını taramakmış
okşarken karanlığı

sormayacağım neden
ölü zamanlar hatırına
dirilme artık
kefen kınası sürüldü alnına aşkın
avuçlarında toprakla doğdu ayrılık
şakakları ağarmış yorgunluk
mimli kaderine dost kaldı ihanetin
gözlerin b/akarken bana
yüreğin gidişi intihardı denize



02.05.2013 / Şair-i Gülhan...180