Tut Sesini Eylül

Yağmurları giyiniyor şimdi şehirler
Sırılsıklam yalnızlıkların
Eğreti düşleri ölüyor
Sahte gülüşlerin dudaklarında
Üşüyorum

Ve
Mevsim tütün sarısı artık
Gülkurusu sessizliklerin ardından
Sarhoş şarkıların dem tuttuğu
Saatler geldi
Uykusuz gecelerin
Tutuklu şiirleriyle beraber

Martılar uçmuyor artık telaşlı
Deniz poyrazın sevdasında
Çırpınıyor anlamsız
Çırpınıyor dokunmak için
Göğün mavisine
Ne fayda

Kuzeyin sesi doluyor
Kahverengi günlere
Yeşile dönüyor körfezin rengi
Kayıklar usulca sallanıyor
Okuduğum şiirler
Kıyıya vuruyor
Ölü balıklar gibi

Dokunduğun ten
Yüzyıl sonrasının kokusu
Bin yıllık bir sevdanın
Tutanaksız bağlılığı
Gözlerin yosun rengi oluyor
Görüyorum

Tut sesini eylül
Yoksa çıldıracak bütün gölgeler
Halk evinden trenler kalkacak
Vagonları bomboş
Kan sızacak düşlerime
Ölümsüz olacağım
Biliyorum

Yağmurları giyiniyor şimdi şehirler
El ayak çekilmiş caddelerden
Yüzleri kayıp insanlar yok artık
Ne güzel

Gözlerim ilkbahar sürgünü
Ellerim ellerin gülüm
Damlalara tutunarak yürüyorum