Tutku

...


öyleyse git
hiç büyümeden
yüzüm Şubat ayazı kesmeden
mektuplar yazmadan
donar ellerim
esrarlı gözlerim telgrafın tellerini sarmadan
git vefasızım
kahgül ardı şizofren bakışlı çocuğa dokunmadan
usul usul git, ben daha büyümeden

zira tutku lakâbım
ha sevda, ha kıble dergâhım
nefesimi boğmadan adın git cancazım
şimdi ağlamam
küser annem kan-revan
papucuma sarılırım lakin tozu silinmedi babamın
ne olur bahtıma kara bağlamadan
git, hayırsızım
bir kuş konmuş gönlüme mahsustan
git uçmadan

büyürsem dayanamam
ardına bakarken yaşayamam inan
kızıl-kıyamet silinmez soyumdan
kıtlık kıran aklımı yormadan
tutuklun olmadan git ilk gözağrım...